„Bandarískur ferðamaður segir að hann og eiginkona sín hafi verið svikin um hundruð þúsunda íslenskra króna þegar þau ferðuðust til landsins í september síðastliðnum af Íslendingi sem hafi gefið sig út fyrir að vera leiðsögumaður.”
Þannig hefst viðtal sem Fréttablaðið birti 2. janúar við bandaríska ferðamanninn Greg Wendelken sem vakið hefur mikla athygli. Þetta er ekki í fyrsta skipti, og tæplega í það síðasta, sem erlendur ferðamaður lendir í klóm svikahrapps sem gefur sig út fyrir að sinna ferðaþjónustu.
Túristi birti viðtal við Friðrik Rafnsson, formann Leiðsagnar, félags leiðsögumanna, 8. október síðastliðinn. Þar ræddi formaðurinn ólöglega starfsemi í ferðabransanum, sem leiðsögumenn hafa lengi haft áhyggjur af:
„Auðvitað þarf að efla vinnustaðaeftirlit í ferðaþjónustunni, fylgjast betur með því hvernig staðið er að verki. Við bendum lögreglu, skattayfirvöldum og eftirlitsaðilum á það sem okkur þykir undarlegt, bæði varðandi leiðsögn og akstur. Á ferðinni eru rútubílstjórar sem lenda undir ratsjánni, þykjast vera að aka með vinahópa en eru augljóslega ökuleiðsögumenn. Það er kolólöglegt.”
Friðrik benti sérstaklega á útlendinga sem kæmu hingað til lands með ferðahópa án lágmarks þekkingar á aðstæðum. Öryggi farþega væri teflst í tvísýnu. En svikahrappar koma ekki bara frá útlöndum. Það virðist verulega skorta á að yfirvöld hér á landi hafi sómasamlegt eftirlit með þeim sem selja ferðamönnum þjónustu sína. Gefum Friðriki Rafnssyni aftur orðið:
„Því miður þykir okkur vera dálítið andvaraleysi í þessum málum. Eftirlit af hálfu skattayfirvalda, lögreglunnar og Vinnueftirlitsins er því miður ekki nógu gott. Við höfum unnið að því með Samtökum atvinnulífsins og Samtökum ferðaþjónustunnar að bætt verði úr en vilji til að hafa skýrar og framkvæmanlegar reglur er ekki til staðar.”
Í októbermánuði sagðist formaður félags leiðsögumanna vilja trúa orðum ferðamálaráðherra um að standa ætti vel að málum í þessari mikilvægu atvinnugrein – ferðaþjónustunni:
„Við eigum að setja áveðinn gæðastaðal, gera kröfur til leiðsögumanna, erlendra og innlendra. Við viljum aðhald frá yfirvöldum. Það verður að efla menntun og þjálfun, ekki bara meðal leiðsögumanna, heldur almennt í ferðaþjónustunni.”
